Wie promoveert, heeft er minstens vier jaar aan studie op zitten. Het volgen van vakken, het schrijven van scripties, alles is in een voorgaande fase gelukt. Waarom lukt het promovendi dan zelden om op tijd het proefschrift in te leveren? Waarom is het zo moeilijk om gemotiveerd te blijven? Waarom denken zoveel promovendi over hun PhD: “Waarom ben ik hier ooit aan begonnen?” Ervaren promotiebegeleider Kinge Siljee legt uit hoe dit komt
Ooit ben je enthousiast begonnen aan je promotie. Je schreef een voorstel, en toen het werd geaccepteerd was je dolblij. Je vertelde iedereen over je promotie en je was van plan om jouw onderwerp helemaal uit te diepen, een specialist te worden, en een tekst af te leveren die je als boek in de kast kon zetten. Hoera, je wordt doctor! Hoe komt het dat je motivatie voor je promotieonderzoek nu zoveel minder is dan in het begin? Laat ik vooropstellen: dit heeft bijna iedereen. Hoe langer een project duurt, hoe moeilijker het is om je enthousiasme vast te houden.
Vergelijk het met een flinke verhuizing. Eerst zoek je enthousiast een nieuw huis. Als je het hebt gevonden, loop je door alle kamers: dáár zie je jezelf al zitten, en dáár slapen, en dáár koken, en dáár vrienden van grote borden eten en glazen bier voorzien… Je kunt niet wachten en je wilt eigenlijk gelijk al je dozen in gaan pakken. Deze fase kun je vergelijken met je PhD-proposal: je leest alles wat los en vast zit en het liefst begin je meteen met je onderzoek.
Dan komt het gedoe en de stress. Misschien moet je een hypotheek aanvragen, en moet je zo’n bedrijfsstempel hebben, en ligt je werkgever dwars. Of je moet voldoen aan de huureisen. En dan je oude huis: je moet inpakken en schoonmaken. Dan komt het moment dat je denkt: “Hoe kom ik aan al die troep?” Dertig dozen verder kijk je naar de enorme rommel in je woonkamer en denk je: “Ik heb er nog niet eens een deuk in geslagen!” Waar ben je aan begonnen? Je zat toch eigenlijk wel prima! Deze fase is het midden van je onderzoek, waarin je gedoe krijgt met je promotor, of je moet fondsen aanvragen, of beurzen regelen, of het verzamelen van je gegevens loopt niet zoals je zou willen.
Dan is er het nieuwe huis. Je was zoveel van plan! Je zou de woonkamer schilderen en een nieuwe traploper aanleggen. Je zou de keukenkastjes vervangen en frisse nieuwe meubels regelen. Maar dat liep anders: je hebt er geen tijd meer voor, en ook geen geld, en eigenlijk ook geen puf, dus na een paar schilderklussen geef je er even de brui aan. Deze fase is als het uitschrijven van je resultaten: je was van plan om een enorm baanbrekend onderzoek te doen, maar je moet kiezen, en je promoveert toch op iets kleiners dan je had gedacht, en je resultaten waren toch wat dubbelzinniger dan gehoopt. Je denkt: “Never mind, ik schrijf het wel zo op dan.” Deze fase is erg demotiverend!
Tot slot ben je over, maar nog niet alles is zoals gewenst. “Ik doe het in de weekenden wel”, denk je. Maar je doet het niet, en je blijft je ergeren aan de vlek op de muur in de gang en de gordijnen die net niet helemaal recht hangen. Deze fase lijkt op hoe het is als je aio-schap is afgelopen, of wanneer je beurs op is, of als je weinig tijd of energie hebt voor je promotie. Misschien werk je al ergens anders, of je bent druk met kinderen, of je blijft futloos heen en weer schuiven in je tekst. In deze fase haken de meeste mensen af. Je kunt de Chinese Muur herbouwen met proefschriften die bijna helemaal af zijn. Dood- en doodzonde!
Hoe promoveer je nu wel gemotiveerd? Ervaren promotiebegeleider Kinge Siljee geeft tips om stressvrij (nou ja, stress-arm) te promoveren.
Begint de tijd te dringen? Studiemeesters helpt PhD-studenten vooruit. Met onze begeleiding studeer je sneller, beter en relaxter. Wie wij zijn en wat we precies doen? Dat lees je hier. Je kunt je ook direct aanmelden voor een kosteloos en vrijblijvend kennismakingsgesprek in Amsterdam, Eindhoven, Leiden of Rotterdam. Je bent van harte welkom.